Bij de term ijsklimmen denk je waarschijnlijk al snel aan woeste bevroren watervallen in IJsland en rauwe ijzige bergwanden in Chamonix. Dus de associatie met Nederland? Die leg je niet zo snel. Toch kun je in Nederland ijsklimmen. Of toch bijna. Weleens gehoord van drytoolen? The next best thing. En een heerlijk intensief avontuur kwam ik achter. In dit artikel lees je meer over drytoolen.
Tijdens drytoolen maak ik kennis met een oude bekende
De klimwand en bergsport zijn dankzij de cursussen Indoor Toprope en C1 alpinisme geen onbekende voor me. Maar door een jarenlange ‘pauze’ begin ik de workshop drytoolen toch ietwat roestig. Dus wurm ik me vol goede moed en enigszins onhandig m’n klimgordel in. Om nog maar te zwijgen over het moment dat ik mezelf mag zekeren met een achtknoop. Een kind van acht kan hem maken, maar toch vraag ik de instructeur voor de zekerheid maar even voor een check.
Drytoolen in de vingers krijgen
Na een paar keer knopen komt het vertrouwde gevoel weer bovendrijven. Ook fijn voor mijn klimpartner Marc, die ik natuurlijk ook mag zekeren tijdens de cursus drytoolen. Check, check, buddycheck. Inclusief twee enthousiaste koppen. Na een korte instructie van de NKBV instructeurs Andries en Gabriel starten we met de eerste hoogtemeters op de klimwand, gewoon met de handen en voeten. Even dat gevoel letterlijk en figuurlijk weer in de vingers krijgen. Evenals het vertrouwen in je touw, gordel en partner op het moment dat je gaat hangen om weer af te zakken. Gelukkig, zit dat allemaal wel goed.
Millimeterwerk
Maar dan is het toch echt tijd voor die ijsbijlen. En heel eerlijk: alleen al die bijlen in je handen hebben ademt avontuur. Nauwlettend focussen we ons op de uitleg en techniek van de instructeur die ogenschijnlijk moeiteloos van klimblok naar klimblok klimt. Zou het dan toch een eitje worden? Nee, bleek al snel. Klimmen met een ijsbijl is toch echt andere koek.
“Haak je ijsbijl op een klimblok, probeer de onderkant bij de wand te houden en zorg vooral dat je gezicht niet recht voor de bijlen hangt”. Ok, helder. Onwennig haak ik de bijl op het reliëf van het eerste blokje en hijs ik mijn ‘C/D bergklompen’ op de klimblokken. Nog voor de tweede voet het blokje heeft bereikt, schiet mijn bijl al weg en sta ik weer terug op de grond. Toch het heft te ver van de muur gehouden. Ook snap ik door de snelheid waarmee de bijl wegschiet meteen waarom mijn gezicht daar niet bij in de buurt wil zijn.
Next level drytoolen
De volgende poging drytoolen gaat al een stuk beter, al vergt deze manier van klimmen een shift qua mindset. De kop van de ijsbijl zelf mag aardig lang zijn, toch hang je maar aan een paar luttele millimeters. En dat vraagt om vertrouwen. Gestaag klauter ik de hoogte in. Mezelf meer dan eens afvragend hoe ik in hemelsnaam bij het volgende klimblok uitkom. Maar, met een klimtechniek die ik niet anders kan omschrijven als ‘de stervende zwaan’, weet ik toch boven te komen. “LOCK!”, roep ik met een grote grijns naar beneden. En even later sta ik weer met beide voeten op de grond.
“Schop ze er maar goed in”
In het laatste deel van de workshop is het tijd voor ‘het echte werk’. Kortom, klimmen met ijsbijlen én stijgijzers. M’n gedachten dwalen even af naar de Wildspitze tijdens de topbeklimming en het gekras van de ijzeren punten over de rotsen, waarbij een rilling langs m’n ruggengraat glijdt. Gelukkig hier geen rotsen te bekennen, maar wel een houten klimwand die duidelijk al menig (beginnend) klimmer heeft geleden. Wederom toont de instructeur hoe je het meeste effect uit de stijgijzers haalt. “Ram die punten er maar goed in en klim zoveel mogelijk uit je benen”. Iets dat bij drytoolen en het echte ijsklimmen ook essentieel is.
Stijgijzers zijn jouw beste vriend
Het idee dat je opeens zelf steunpunten voor je voeten creëert, is even wennen. Ik haak m’n ijsbijl in het eerste klimblok en * TAK * * TAK*, de punten van de stijgijzers boren zich in de wand. Speurend naar de beste weg omhoog klim ik langzaam hoger. Afgaande op het verzurende torso al snel beseffend dat die ‘zoveel mogelijk uit je benen klimmen’ techniek niet bijster goed gaat. Werken met stijgijzers in combinatie met de ijsbijl is duidelijk wennen en met vallen en doorklimmen klauter ik omhoog. Tot op het punt dat het hele lichaam trilt als een rietje en ik de bijlen bijna niet meer kan vasthouden. Met een laatste blik omhoog erken ik mijn meerdere in de klimwand. En met het woord “LOCK!” eindig ik, met geheven hoofd en ‘houten armen’, mijn drytooling avontuur.
Wat heb je nodig voor drytoolen en ijsklimmen?
Onderstaand een overzicht van de benodigde materialen voor drytooling/ ijsklimmen:
- Klim-/ outdoorkleding in laagjes (het is tenslotte buiten)
- Dunne handschoenen
- Sportklimschoentjes
- Sportklimgordel
- Halfautomaat met beveiligde karabiner
- Klimtouw
- C/D schoenen
- Stijgijzers
- IJsbijlen
- Bergsporthelm
En het fijne aan een workshop: je hoeft niet alle materialen al te hebben. De echte drytooling materialen werden door de NKBV voorzien.
Waar kun je in Nederland ijsklimmen/ drytoolen?
Wij hebben de workshop via de NKBV gevolgd bij Olympos in Utrecht. Hier torenen twee klimwanden van respectievelijk 14 en 30 meter de hoogte in. De wanden zijn mooi multifunctioneel ingestoken en geschikt voor zowel puur natuur wandklimmen, drytooling met enkel je ijsbijlen én zwoegend omhoog klimmen met je ijsbijlen en stijgijzers. En dat alles in verschillende moeilijkheidsniveaus. Oh ja, het is buiten. Dus je hebt letterlijk en figuurlijk een outdoorgevoel 😉 Ook iets voor jou dat drytoolen? Bekijk dan eens de workshop Drytoolen van de NKBV. Een mooie belevenis gegarandeerd.
 met drytoolen){kind=link}