Zo is de Echappée Belle Skyrace trailrun in de Franse Isère

Vorig jaar fietste ik Alpe d’HuZes en een paar jaar daarvoor schaatste ik 200 kilometer over de alternatieve Elfstedentocht. Wanneer ik word gevraagd deel te nemen aan een trailrun van 21 kilometer en 2.000 hoogtemeters in de Franse Alpen lijkt me dat goed te doen. Desnoods loop ik de berg op- en weer af denk ik bij mezelf. Dat blijkt tegen te vallen. Dit is mijn ervaring op de Echappée Belle Skyrace

Echappée Belle Skyrace in Isère: 2.000 hoogtemeters door bossen, langs bergmeren en over heel veel stenen en gruis

De reis begint relaxed. We boeken via Eurostar onze trip vanuit Amsterdam naar Grenoble in de Franse Alpen. Handig dat je niet hoeft te puzzelen welke aansluiting ‘t best is en ook geen extra kosten betaalt voor het boeken van de tickets. In Parijs drinken we een kop koffie in het mythische art nouveau restaurant Train Bleu waar Grenoble al te zien is op één van de muurschilderingen. Onderweg naar Grenoble wordt het landschap steeds heuvelachtiger. We passeren kilometers aan wijnranken in de Bourgogne, komen langs prachtige bergmeren. Het wordt steeds bergachtiger wanneer we dichterbij Grenoble komen. 

Sportieve vibe in Grenoble, het middelpunt van Echappée Belle

De Echappée Belle trailrun vindt plaats in Isère, in het zuidelijk deel van de Franse Alpen. Grenoble is het middelpunt. Vanuit hier zie je de verschillende bergmassieven liggen. Het mystieke Chartreuse bergmassief, het Vercors plateau, en de hoge toppen van Belledonne en Oisans. In de stad en op het station hangt een lekkere sportieve vibe. Je komt er mensen met fietsen, backpacks, stokken en skates tegen.

Chillen in Gite de la Martinette

Vanuit Grenoble rijden we met onze gehuurde auto nog een uur naar de Vallée du Haut Bréda. Het startpunt van onze trailrun. We hebben zo nog een hele dag in de vallei voordat de trailrun van start gaat. Fijn om te acclimatiseren en aan de hoogte te wennen. We zitten hier op 1.000 meter. Ik ben een goeie slaper, maar ondanks de relaxte sfeer in de gite de la Martinette lig ik de eerste twee nachten te woelen in m’n bed. Het zal wel een combi van hoogte en spanning zijn. 

Sterrenlunch in een voormalige herdershut

De dag voor de trail doen we een rustige hike naar l’Auberge, één van mijn lievelingsadresjes in de vallei. Thomas was herder, maar kookt hier nu de sterren van de hemel. Verder verkennen we het startpunt en eindpunt van de trail – dat er best ok uitziet. Hana nodigt ons uit om een yoga klasje te doen. Ze heeft kaarsen en wierook aangedaan en een ontspannen muziekje opgezet. Fijn om te rekken en te strekken voor de grote dag. 

Start Echappée Belle Skyrace

Op de dag van de race wandelen we in 10 minuten vanuit Gite la Martinette naar het startpunt om startnummers te halen. Om ons heen wordt er al volop ge-warmingupt en is iedereen druk met voorbereidingen. Een drone cirkelt in de lucht. In totaal nemen 260 mensen deel aan de Echappée Belle Skyrace. Een Skyrace houdt in dat het parcours extra technisch is. Deze skyrace is ook geldig voor UTMB punten en in totaal nemen er 2.500 mensen aan deel en er zijn niet minder dan 620 fantastische vrijwilligers. 

Fond-de-France – het einde van de vallei

Om 9.30u starten we vanuit Fond-de-France op 1.000m hoogte. We beginnen met een stevige klim dwars door de prachtige bossen over boomwortels en allerlei soorten mossen met 80 kleuren groen. De bergbeek de Bréda horen we met regelmaat ruisen, maar veel tijd om daarbij stil te staan is er niet. Net voor aankomst bij het merengebied Les 7 Laux (7 meren) is een checkpoint. Ik wist niet dat ik hier uiterlijk 11.20u had moeten zijn en kom een kwartier later aan. Helaas is de organisatie onverbiddelijk, ik ben gediskwalificeerd. Wel mag ik doorlopen. Nu ik hier toch ben wil ik natuurlijk het parcours afmaken.  Felgekleurd blauw water steekt hier af de granieten rotsen. Het parcours volgt smalle paadjes over uitlopers tussen de bergmeren. 

Misselijkheid en wolken die zich rond de bergen samenpakken

Als ik de meren achter me heb gelaten omsluiten dikke wolken de bergen, Ik bevind me tussen één groot rotsveld midden tussen blokken en keien. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n doodse stilte heb gehoord maar er echt van genieten kan ik helaas niet. Ik zoek naar het volgende vlaggetje van het parcours om niet te verdwalen. Zo’n 10 minuten later overvalt misselijkheid me. Hoogteziekte? Ik check m’n telefoon en zie dat ik geen bereik heb. Wel ben ik nog “maar” 2km van de Rocher Blanc verwijderd, het hoogste punt op bijna 3.000m. Even twijfel ik, zal ik forceren en toch doorlopen. Dan besluit ik dat t niet verantwoord is zonder bereik, misselijkheid, en de wolken die zich rond de bergen samenpakken. Ik besluit alsnog via dezelfde weg terug af te dalen. Bij de berghut Refuge des 7 Laux vul ik m’n water bij en klets met een Fransman die alleen hiket en heeft besloten om niet tot Rocher Blanc te gaan vanwege de dichtbepakte bewolking. Twee gezellige Belgen bieden me een biertje aan dat ik voor de zekerheid toch maar even afsla. Ik heb nog een behoorlijke route te gaan terug naar beneden. Ondanks dat ik baal geniet ik enorm van de prachtige uitzichten en de relaxte sfeer. Net voor aankomst bij Fond de France maak ik een klein ommetje via de Waterval Cascade de Pissou.

Op naar de volgende

Eenmaal beneden blijkt iedereen van ons clubje de Skyrace afgerond te hebben. M’n sporthorloge geeft aan dat ik 18 kilometer en 1.600 hoogtemeters heb gemaakt. Toch echt wel balen als ik iedereen enthousiast hoor vertellen. ‘s Avonds eten we heerlijk 3-gangen bij La Martinette. Eenmaal thuis weet ik zeker dat ik me half januari weer inschrijf voor de volgende editie weer meedoe, maar dan met een gedegen training.