Na zo’n tien dagen door Pakistan te hebben gereisd heb ik inmiddels de grens met India bereikt. Het was een bijzondere ervaring die ik zeker niet had willen missen. Pakistan is een gevaarlijk land, maar erdoorheen reizen onder escorte van beveiliging die je vanuit de Pakistaanse overheid gesubsidieerd krijgt is het goed te doen. Heb je het vorige deel gemist? De vorige etappe in Iran vind je hier.
Pakistan komt dichterbij
De dag voordat ik de grens van Pakistan overga verblijf ik in het Iraanse Zehedan, op ongeveer honderd kilometer van de grens. De volgende ochtend kom ik erachter dat mijn ketting veel te slap is gespannen. Dit is niet eerste keer, hij is nu al meerdere keren opgespannen, maar telkens weer wordt hij te slap. Conclusie; de ketting is compleet naar de klote. Gelukkig heb ik een reserve ketting bij me. Voor ik vertrek lukt het me gelukkig nog om met de hulp van een paar aardige locals de nieuwe ketting erop te krijgen. Off we go richting de grens.
Even wennen
De laatste vijftig kilometers voor de grens kom ik bijna niemand meer tegen. Wanneer ik aankom bij een voorpost word ik staande gehouden om mijn paspoort te laten zien. Ik moet vervolgens wachten op een konvooi wat mij komt ophalen. Na drie kwartier komen ze. Acht zwaarbewapende soldaten, een pick-up busje en een aantal motoren. De mannen geven me een hand en samen rijden we verder richting de Pakistaanse grens. Vreemd gevoel om zo verder te moeten, het zal wel nodig zijn maar is wel wennen!
De grens over
De grens passeren is een flinke klus, ik heb er vier uur overgedaan. Hierbij moet wel tien keer mijn paspoort worden gecheckt door verschillende personen. Ook mijn carnet (internationaal document voor verkeer) moet meerdere keren worden afgestreept. Uiteindelijk word ik weer door een konvooi opgehaald en naar het dichtsbijzijnde politiebureau gebracht. Hier overnacht ik in een kleine kamer op de matje, om de volgende ochtend weer aan te sluiten bij een konvooi waarmee we langzaam richting het zuiden gaan rijden.
Spanning
De spanning is voelbaar, maar toch zijn de soldaten in voor een lolletje. We eten met elkaar en ik laat ze wat kaart trucjes zien. Ik ken twee goeie kaartrucen, die ik die avond wel 50 keer heb moeten herhalen. We kijken nog samen voetbal en ik slaap uiteindelijk weer op m’n matje op de grond. Gelukkig voel ik me wel veilig met al die bewakers op me heen.
Flesje whiskey
Rijden met het konvooi is hard werken. Ik vertrek met zonsopgang en we rijden de hele dag waarbij we ongeveer om de 15 kilometer stoppen voor een paspoort controle. Het is hier vrij normaal om een Kalashnikov op je rug te dragen, dus na een paar uur kijk ik hier ook niet meer van op. In totaal gaat dit zes dagen zo door waarbij we vier dagen door serieus code rood gebied rijden. Het zijn lange dagen, fysiek en mentaal valt het me zwaar. Na een aantal dagen merk ik dat ik me wat meer ontspannen ga voelen, maar is vooral het afgesloten zijn van de buitenwereld zwaar. Ik begin wat meer met de bewakers te dollen en het lukt het me zelfs om via een bewaker een fles whisky op de kop te tikken.
Prive leger
Halverwege het konvooi zit ik in Quetta. Ik verblijf hier in een streng bewaakt guesthouse. De dreiging is hier toch wel echt het grootst. Dit zie ik ook terug in de bewaking. Daar waar ik eerst één of soms twee volgauto’s had, krijg ik hier een klein privé leger mee. Ik kan het hotel verlaten, maar dan moet ik vroeg aangeven waar ik heen wil en de exacte locatie opgeven. De tweede dag besluit ik sokken te gaan kopen. Samen met 8 soldaten op de motor en een pantserwagens rijden we door het centrum. Ik pas de sokken met 12 soldaten om mij heen! Op de terugweg eten we nog een hamburger, waarna ik mij weer terugtrek in het safehouse.
Taliban
Op een gegeven moment laat ik een aantal van de beveiligers in Quetta mijn foto’s zien. Bij het zien van een bepaalde foto ontstaat onrust en verbazing; het blijkt dat ik op die bewuste foto de hand schud van een bekende Taliban leider! Het vond plaats op konvooi dag twee, waarbij ik met een paar soldaten een rookpauze hield. Er kwam toen een opvallende man in een wit gewaad op ons af lopen. Ik vond de man zo intrigerend dat ik een foto van hem nam, zonder dat hij het doorhad. Hij kwam op me af, gaf me een hand zoals bijna iedereen dat hier doet en liep toen door. Toen mijn bewakers deze foto zagen riepen ze “weet je wel wie dit is!!”. Het bijkt een bekende leider van de Taliban te zijn. Bizar..
Van de beveiliging af
In Quetta verblijf ik in totaal drie dagen, omdat ik hier een vergunning moet regelen waarmee ik in feite Pakistan niet meer verantwoordelijk maak voor mijn veiligheid, zodat ik zelf weer verder kan reizen. Hiervoor moet ik langs diverse overheidsgebouwen. Ik ga met twaalf soldaten richting een groot kantoor en moet hier een aantal gesprekken voeren met verschillende ambtenaren.
Terwijl ik van kamer naar kamer loop, kom ik tot mijn grote vreugde een groep andere overlanders tegen. Het zijn zes Nederlanders en twee Duitsers, gegroepeerd om samen het konvooi te gaan doen. Ik wist dat ze vlak achter me zaten, maar had niet door dat ze ook al in Feta waren aangekomen. Velen van de groep ken ik via Instagram of ben ik al eerder tegengekomen in Iran. Een enthousiast weerzien! Helaas lukt het niet meer om me aan te sluiten bij hun konvooi, waardoor ik de volgende dag weer met mijn eigen konvooi verder ga.
Richting India
Zo reis ik dus met mijn bewakers langzaam richting de grens met India. Onze gezamelijke trip eindigt in Lahore. Ik bedank de soldaten van het konvooi voor hun goede zorgen. Deze manier van reizen heeft me veel energie gekost. Ik voel me compleet gesloopt en heb een dag of 3 nodig om bij te komen, ik slaap veel. Daarna vervolg ik mijn reis richting India!
Op deze manier rijden door Pakistan was een ervaring die ik niet had willen missen. Ondanks het risico was het een hele belevenis om dit mee te maken, om ook deze kant van Pakistan te zien. Maar wat voelt het vrij en ontspannen om weer alleen om pad te kunnen en om na al die alcoholvrije weken weer een lekker biertje te drinken!
Seeya!
https://www.instagram.com/p/BqPniMtn_vv/
