Als je in de bergen bent, zie je ze regelmatig in de lucht hangen. Ik heb het over parapenters, of zoals we in Nederland zeggen; paragliders. Van een berg afrennen om vervolgens door de lucht te zweven. Van kind af aan ben ik al gefascineerd door dit fenomeen. Het leek mij de ultieme manier om de bergen te bewonderen. Uit eigen ervaring kan ik nu vertellen dat die gedachte klopt. In het Franse plaatsje Plaine Joux mocht ik parapente. We vlogen onder andere over Passy en Chamonix. Maar het mooiste was natuurlijk het fantastische uitzicht op de indrukwekkende Mont Blanc.
Goed voorbeeld doet volgen
De avond voorafgaand aan de parapente activiteit sloegen wij ons kamp op op Camping de Passy Plaine-Joux. Camping is wellicht een wat groot woord voor deze plek, want meer dan een grasveld was het niet. Maar je hebt wel een prachtige view op de Mont Blanc en het grote voordeel van deze plek is dat de parapenters vanaf de camping de lucht in vliegen. Dat betekent dat we ’s ochtends al even konden kijken hoe anderen het deden. Voor mij een geruststellend gezicht. Voor een ander wellicht alleen maar zenuwslopend. De eerste keer parapente doe je overigens natuurlijk niet alleen. Ik mocht veilig en comfortabel meeliften met mijn buddy Manu van CEP (Centre Ecole Parapente) du Mont-Blanc.
Gewoon gaan
Tijd voor zenuwen krijg je niet bij de mannen van CEP du Mont Blanc. Als de weercondities goed zijn, willen ze namelijk zo snel mogelijk de lucht in. In de bergen weet je het immers maar nooit met het weer. De drie dagen voordat wij gingen, kon er niet gevlogen worden vanwege het slechte weer. Voor ons was het dus vooral een kwestie van zegeningen tellen en ‘go, go, go’. Terwijl de parapente werd uitgespreid, kreeg ik mijn tuigje aan en helm op. Tijdens het aantrekken van het tuigje vroeg Manu mij “Zie je dat witte huisje aan de overkant van de vallei, op de berg? Ja? Als ik zometeen ‘run’ zeg, start je met rennen in de richting van dat huisje. Blijf rennen tot we in de lucht zijn.” That’s it. Dat was de instructie voor mijn eerste keer parapente.
Sit back and relax
De beknopte instructies bleken prima te werken. Na een paar stappen zaten we al in de lucht. Ik heb het daarbij letterlijk over ‘zaten’, want zodra je voeten de grond loslaten, zak je direct in je tuigje. Dat tuigje zit als een stoeltje en dat is eigenlijk best wel relaxed. Er is dus geen sprake van een vrije val of andere spannende capriolen waardoor je hart in je keel komt te zitten. Het enige dat je hoeft te doen, is achterover leunen en Genieten. Met een hoofdletter G. Want genieten dat is het!
Parapente vs parachute
Wist je dat het woord parapente afstamt van de parachute? In principe hang je namelijk bij allebei onder een scherm. Alleen staat het woord chute voor ‘val’ en dat klopt niet met parapente. Dus werd chute vervangen door pente, wat ‘helling’ betekent. Een ander verschil tussen parachute en parapente is dat een parachute niet tot nauwelijks bestuurbaar is, terwijl de parapente juist heel goed bestuurbaar is. Met een parachute kun je ook alleen maar naar beneden zweven, met parapente kun je de wind en luchtlagen gebruiken om in de lucht te blijven.
