Laten we eerlijk zijn. Traditioneel klimmen is al moeilijk genoeg voor mensen die gewoon kunnen zien. Je moet heel veel dingen opmerken zoals de beste schurende plekken om je voeten op de muur te plakken, maar je moet ook omhoogkijken naar het terrein om te zien wat er daarna komt. Dit zijn allemaal belangrijke voordelen voor mensen die kunnen zien. Maar wat als je niet goed kunt zien? Jesse Dufton doet dat allemaal en meer. Zo overwint hij een genetische aandoening waardoor hij niet meer kan zien. Hij beklimt harde Britse traditionele beklimmingen zonder zijn ogen te gebruiken. En dat vinden wij wel heel erg knap.
Jesse Dufton
Tijdens een consistente carrière is hij naar de Britse traditionele rang E3 gestuurd, wat kan betekenen dat hij oploopt tot 5.11. Hij heeft zelfs de eerste beklimmingen in Groenland gedaan en doet wereldwijd mee aan het Britse nationale team. De blinde paraclimber heeft ook de eerste beklimmingen in het noordpoolgebied gedaan, ijs beklommen in Noorwegen en was de eerste blinde die de Old Man of Hoy in Schotland beklom. Hij heeft verder tevens verschillende medailles van nationale indoorklimwedstrijden in het VK gekregen.
Hoe doet hij het?
Voordat Jesse Dufton van start gaat, beschrijft zijn vrouw (Molly Dufton) hem de route. Maar klimmen is meestal fysiek. Je moet je gewicht verplaatsen, kijken naar de verschillende rotsen, inschattingen maken en weten wanneer je kracht moet sparen. Wanneer hij klimt komt het dus helemaal op hem alleen aan.
Molly Dufton heeft veel vertrouwen in haar partner. Behalve dat ze aangeeft welk nummer Dufton vasthoudt, is ze koel en kalm op de grond en geeft ze af en toe bemoedigende woorden, zoals elke andere klimpartner. Net als elke andere klimmer gebruikt Jesse Dufton layback-technieken, samen met een paar eigen technieken.
Al met al, kunnen we dus zeggen dat het buitengewoon knap is wat Jesse Dufton weet te presteren. Niet veel mensen zullen hem nadoen.
